Το άρθρο είναι από έναν άνθρωπο που λατρεύω να διαβάζω...και σας προτρέπω όσους μπείτε στον κόπο να το διαβάσετε, να τον ψάξετε και να τον ακολουθήσετε στο: http://simplemangreek.blogspot.com
Είμαι μειονότητα
του Simple Man
Μπορεί να έχω ταυτότητα, ΑΦΜ, εθνικότητα καταγεγραμμένη (δεν ξέρω από ποιον), αλλά νιώθω μειονότητα μέσα στα γεωγραφικά αλλά και στα κοινωνικά όρια της χώρας. Δεν είμαι σε ομάδα, αλλά ούτε ανήκω σε πολιτικό χώρο. Δεν έχω κοινά ενδιαφέρονται με κανέναν και το μόνο που με δένει με τους υπόλοιπους είναι η γλώσσα. Θρησκεία δεν έχω επιλέξει αλλά τις σέβομαι όλες. Ο τόπος που θεωρώ πατρίδα απαρτίζεται από τις μνήμες μου και από πλάσματα (ζωντανά και νεκρά) που θα τα υπερασπιστώ με απόλυτο πάθος μέχρι το τέλος.
Γνωρίζω ότι για την χώρα μου είμαι πολύτιμο ον μόνο κατά τις προεκλογικές περιόδους και έχω πλήρη συναίσθηση ότι για το υπόλοιπο χρονικό διάστημα είμαι μία μετακινούμενη καμπύλη στις δημοσκοπήσεις τους. Ποτέ άλλωστε δε με ρώτησαν ποιον θεωρώ κατάλληλο και ποιον αυστηρά ακατάλληλο για σκεπτόμενους ενηλίκους.
Πολλοί με δελέασαν από τα εφηβικά μου χρόνια να ακολουθήσω την πολιτική τους γραμμή, μα όταν άρχισα να κάνω ερωτήσεις μου είπαν ότι η έξοδος είναι πρώτη πόρτα αριστερά όπως θα βγαίνω. Δε με έχουν ρωτήσει ποτέ πώς νιώθω για τις οικιστικές και περιβαλλοντικές παρεμβάσεις τους, παρά μόνο υπομένω τα έκτρωματά τους σαν Ινδός αποικοιοκρατούμενος από την Μεγάλη Βρετανία.
Δεν υπήρξε ποτέ μία Κούρτοβικ για να υπερασπιστεί τις πολιτικές μου θέσεις όταν διώκομαι καθημερινά από την δήθεν δημοκρατία που κυβερνά τον τόπο που έτυχε να γεννηθώ και να μεγαλώσω, αλλά και ούτε ένας Βαλιανάτος να μου πάρει συνέντευξη υπερασπιζόμενος το δικαίωμα να μιλώ.
Η δίωξη μου δεν θα είναι ούτε ρατσιστική, ούτε πολιτική όταν θα αποφασίσω να μην ξαναπληρώσω φόρους σε ένα Κράτος που δεν μου έχει εξοφλήσει τους λογαριασμούς των ονείρων μου και της ίδιας της ελευθερίας μου.
Επειδή δεν ανήκω επίσημα σε ένα είδος προς εξαφάνιση, καμία Greenpeace δεν θα αναρτήσει πανό όταν θα με σέρνουν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο ψάχνοντας μία εντατική όταν θα την χρειασθώ.
Και όταν πεθάνω δεν θα έχω το δικαίωμα να ζητήσω να θαφτώ κάτω από την βελανιδιά που παλιά σκαρφάλωνα επάνω της, αλλά θα με παραχώσουν σε ένα νεκροταφείο και οι δικοί μου θα πληρώνουν ενοίκιο.
Δεν θα καταγραφώ ποτέ ως μειονότητα γιατί κανένα σύστημα, εθνικό και διεθνές, δεν ταιριάζει στην περίπτωση μου. Είμαι σαν την μερίδα πατάτες που βρίσκεις σε κάθε κατάλογο εστιατορίου. Χωρίς gourmet γεύση, χωρίς ιδιαίτερο χρώμα και πάντα σε χαμηλή τιμή. Τόσο αναλώσιμο είδος και τόσο σίγουρα υπαρκτό, που κανείς δεν μου δίνει και ούτε πρόκειται να μου δώσει σημασία στα καλοστρωμένα τους γεύματα μιλώντας, ανάμεσα σε άλλα, για μειονότητες.
γράφτηκε Νοέμβριο του 2008
http://www.stontoixo.com/2015/09/blog-post_35.html
Σχόλια