Μίκης Θεοδωράκης: Το ομολογώ,συνεργάστηκα με τους Αμερικανούς για την λύση Καραμανλή!

Μεγάλωσα μέσα σε μια κοινωνία, που από τα γεννοφάσκια μου, πολιτικά την βρήκα  διχασμένοι ...

Η παρέες εκεί που έπιναν και γλεντούσαν,δεν το είχαν σε τίποτα να διαλύσουν ενα ολόκληρο
μαγαζί, προκειμένου να προστατέψουν τον πολιτικό ιδεολογικό τους χρωματισμό...

Κάπου χαμένοι σε συγκεντρώσεις σε μεγάλες πλατείες, τοπικές οργανώσεις και αφισοκολλήσεις,
χορευτικά σχήματα με ζεϊμπέκικα η κλαρίνα,κρατώντας σημαίες γαλάζιες,η πράσινες,η κόκκινες...

Γνώστες όλοι μα και οπαδοί,και ιδεολόγοι...
του σοσιαλισμού,
του νεοφιλελευθερισμου,
του κομμουνισμού,

Ο καθένας να προβάλει την κομματική του ταυτότητα ως το ''μεγαλύτερο ιδανικό'' για την Ελλάδα...
Δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, ο ένας απέναντι στον άλλο, εχθρός ο φίλος,και ξένος ο συγγενής...

Γιατί αν και όλοι τους αποτελούσαν το κομμάτι της ίδιας πίτας, η κομματική κατεύθυνση όριζε
άλλα... και εσύ με την ίδια θρησκευτική ευλάβεια που άκουγες μικρός το ευαγγέλιο στην εκκλησιά,
έτσι τώρα τον ρολο του πνευματικού τον ανέλαβε η πολιτική ηγεσία του κόμματος...

Φταίει ο καπιταλισμός ηλίθιε?
Φταίει ο κομμουνισμός ηλίθιε?
Η φταίει ο Κομματισμός ηλίθιε?
Την απάντηση την δίνει ο μεγάλος μας σύνθετης, κουμουνιστής και αντίαμερικανος...

 Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ:
-Εγώ ο ίδιος ομολογώ, ότι συνεργάστηκα για την λύση Καραμανλή,
 αναγνωριζοντας την δύναμη της εξάρτησης μας από τους Αμερικανούς,
 και προβαίνοντας εις γνώση μου σε συμβιβασμό...
 Και επειδή η αξιωματούχοι των Η.Π.Α. μετά το πολυτεχνείο,
 έψαχναν να βρουν τρόπους να απαλλαγούν απ'τους στρατιωτικους,
 και συμφωνούσαν μαζί μου για την λύση Καραμανλή, με κάλεσαν
 στην Ουάσινγκτον τον Ιούνιο του 1974, να μεσολαβήσω προκειμένου
 να δεχτεί ο Καραμανλής να αναλάβει αυτόν τον ρολο.